Brieven van lezers - juni 2005
Venezolaanse missie
In oktober 2004 waren mijn vrouw en ik
aanwezig bij een lezing van Benjamin Creme in
München (Duitsland). Voor de lezing bekeken we
de posters, waarop we onder andere de lijst
zagen van plaatsen waar Maitreya is verschenen.
Mijn vrouw is Venezolaanse, dus keken we waar en
wanneer Maitreya in Venezuela was verschenen —
22 december 1996 in San Fernando de Apure, aan
300 rooms-katholieken.We dachten erover Kerstmis
in Venezuela door te brengen en hadden een
excursie naar precies die streek gepland.
Eenmaal in Venezuela stopten we bij een
boerderij midden op de ‘llano’, de vlakte van de
rivier de Orinoco, ten zuid-westen van San
Fernando. We brachten daar de eerste week van
het nieuwe jaar door en hoorden dat een man van
een naburige boerderij een verhaal had over een
verschijning. Luis was thuis toen we daar
aankwamen en bereid om ons over zijn ervaring te
vertellen:
Op 25 juli 2001, om ongeveer 01.00 uur ’s
nachts, lag Luis in zijn hangmat te slapen in
een kamer op zijn boerderij “Fondo las
Venetanas”. Deze nacht was hij alleen en de deur
was gesloten met een metalen grendel aan de
binnenkant. Luis werd wakker van geklop op de
deur. Hij vroeg: “Wie is daar?” en een stem
antwoordde: “Ik ben het, je vader en de vader
van iedereen en van de Aarde.” Eerst dacht Luis
dat iemand een grap met hem uithaalde. Maar toen
ging de deur helemaal uit zichzelf open en was
de kamer gevuld met een heel helder licht. Weer
hoorde hij geklop en de stem zei: “Nodig me
binnen,” waarop Luis antwoordde: “Kom binnen, de
deur is open.” Hij probeerde te kijken of hij de
persoon die de kamer binnenkwam herkende, maar
omdat het licht zo helder was, kon hij alleen
maar de contouren van een menselijke vorm
onderscheiden en kon hij het gezicht niet zien.
De stem zei: “Ik ben gekomen om je te redden.”
In die tijd bekommerde Luis zich niet erg om het
welzijn van zijn familie, zijn kinderen, zijn
ouders of het werk op de boerderij. Hij was vaak
dronken. Op de muur verscheen een soort scherm
en Luis kreeg verschillende fases, goede en
slechte, van zijn leven te zien. De stem zei:
“Ik ben gekomen, omdat je een missie hebt.” Luis
vroeg: “Waarom bent u bij mij gekomen, een
eenvoudige boer zonder goede opleiding?” De stem
antwoordde: “Iedereen is mijn kind. Om mij te
dienen hoef je niet opgeleid te zijn, het is je
bestemming.”
Hij liet Luis nu dingen zien van over de hele
wereld. Hij zei dat er zich in de nabije
toekomst tragedies en natuurrampen zouden
voordoen. Hij toonde hem gebouwen die
ineenstorten, brandende steden, aardbevingen,
vloedgolven en overstromingen. Hij zei dat de
mensheid op het punt stond te veranderen en
ervan zou leren. Hij liet hem zien dat
uiteindelijk alles ten goede zou veranderen. Hij
toonde hem dat alle wereldgodsdiensten zouden
samensmelten en dat hij op Aarde terug zou
komen.
Luis vroeg hem: “Hoe kan ik me bekeren en u
dienen, ik behoor niet bij een kerk?” De stem
antwoordde: “In een kerk zullen ze je niet
redden. Je hebt geen kerk nodig, ik ben overal.”
Luis vroeg naar zijn missie. De stem zei:
“Voorlopig heb je als enige missie om wat je nu
ervaart aan allen die het willen horen, te
vertellen. Sommigen zullen je geloven, anderen
niet. Wacht hier op me. Ik kom terug.”
Toen toonde hij hem beelden van en situaties in
Venezuela. Onder aan het scherm verschenen drie
rode rechthoeken. De stem vroeg Luis: “Weet je
wat dit betekent?” Luis zei nee. De stem
vervolgde: “Dit zijn rode vlaggen. Venezuela is
een van de rijkste landen ter wereld met al zijn
hulpbronnen, minerale rijkdom, zijn vruchtbare
landbouwgrond. De slechte verdeling van de
rijkdom, de ongelijkheid, de armoede in dit
rijke land zijn een schande. Daarom zal er een
soort communisme komen, maar slechts voor korte
tijd.
Het hele bezoek duurde ongeveer twee uur. Toen
de figuur van licht, waarvan hij het gezicht
niet kon zien, hem verliet, volgde Luis hem in
de nacht. Voor zijn huis zag Luis de figuur
opstijgen naar de hemel, in gezelschap van twee
andere figuren die op engelen leken.
Luis huilde van pijn en geluk. De ervaring
veranderde hem volkomen. Wij vertelden hem over
onze eigen ervaringen en over Maitreya. Hij
stemde er mee in om zijn verhaal naar Share
International te sturen en het zo bekend te
maken.
Wat was het heldere lichtwezen dat Luis bezocht?
SL, Maracay (Venezuela) en NV, Hedingen
(Zwitserland).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat
het ‘lichtwezen’ Maitreya was.
De wijsheid van een kind
In juni 2004 reisde ik naar Homer (Alaska)
met mijn zoon, een vriend en diens kinderen.
Onze kinderen waren gaan vissen, en mijn partner
en ik gingen wandelen. Mijn oudste zoon was één
jaar geleden overleden en ik was er nog niet aan
toe om vragen over zijn dood te beantwoorden.
Het deed vooral pijn als iemand me vroeg “Heb je
kinderen?”, omdat ik dan moest zeggen dat ik één
zoon had, niet twee. Ik miste mijn oudste
verschrikkelijk.
Op een dag, terwijl mijn vriend en ik op het
plankenpad liepen, zagen we een jongetje van
ongeveer drie of vier jaar oud onder de planken
in het gras dat bijna net zo hoog was als hij.
Hij keek naar ons op en we zagen een heel mooi
kind. Ik vroeg hem wat hij aan het doen was. Hij
zei dat hij zijn zwaard verloren was en vertelde
verder wat hij aan het spelen was en hoe hij het
had verloren. Hij was voor zijn leeftijd
ongewoon spraakzaam. Ik zei: “Ik ben heel erg
goed in zoeken,” en ging naar beneden om hem te
helpen. Terwijl ik in het gras neerknielde en
naar zijn mooie gezichtje keek, zei hij: “Heb je
kinderen?” Ik zei: “Ja.” Hij vroeg: “Missen ze
jou?” Dat verraste me, omdat hij leek te voelen
dat mijn kinderen niet bij me waren. Ik zag iets
schitteren in het gras en zei: “Is dat je
zwaard?” Een lange, dunne stok omwikkeld met
zilverkleurig plakband leek in het gras te
verschijnen. Hij pakte zijn zwaard en toen vroeg
ik: “Waar zijn jouw ouders?” Binnen een tel kwam
een jong stel tevoorschijn, al roepend: “Finn…
Finnie… Waar ben je?” Ik klom terug naar het
plankenpad, en toen wandelden mijn partner en ik
verder. Het kind was zo mooi en zo opmerkzaam,
het verschijnen van zijn zwaard in het gras leek
wel magie en zijn vraag raakte een snaar in mijn
hart. Was dit kind Maitreya of Jezus?
SP, Milwaukee (Wisconsin, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
het ‘kind’ Maitreya was. De ‘ouders’ waren de
Meester Jezus en een discipel.
Twee brieven van dezelfde persoon
Het pad verlichten
In juli 2004 was ik in Japan en ontmoette
twee mensen die grote indruk op mij maakten.
(1) De eerste ontmoeting was op 9 juli in Nara,
op de terugreis van de Kasuga-Taisha
Shinto-schrijn. Terwijl ik de heuvel afliep
langs het pad dat omzoomd is met meer dan 3000
stenen lantaarns en dacht aan de weg van licht,
kwam een monnik in een lange, paarsblauwe rok en
een witte tuniek naar me toe en zei me hem te
volgen. Hij liep naar de rand van het pad en
raapte een boomtak van de grond op. Hij brak die
in tweeën en liet me het heerlijke aroma ruiken.
De hele gebeurtenis was zo wonderbaarlijk dat ik
niet kon praten noch naar de naam van de boom
vragen, zo onder de indruk was ik van deze
eenvoudige en sterke aanwezigheid. Daarna boog
de monnik en vervolgde snel zijn weg. Toen ik me
realiseerde wat er gebeurd was, was hij al heel
ver weg op het pad van de 3000 lantaarns. Was
hij een gewone monnik of een Meester?
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de ‘monnik’ Maitreya was.
Goede toverfee
(2) De tweede ontmoeting was op 11 juli op
het station van Osaka. Het was ongeveer vijf uur
’s middags en ik probeerde erachter te komen hoe
ik een bus- of metrokaartje kon kopen om naar
het kasteel te gaan. Ik was omringd door een zee
van komende en gaande mensen. Plotseling
verscheen er een vrouw als uit het niets en
vroeg of ik hulp nodig had. Zij vroeg waar ik
heen wilde, nam mijn hand en zei: “Volg me.” In
perfect Engels vertelde ze dat ze uit Kyoto komt
en tijd had om me de weg naar het kasteel te
wijzen, omdat haar echtgenoot voor zaken naar
Hawaï is. Terwijl ze een labyrintachtige route
volgde, zei ze dat ze de kortste weg wist. Ze
betaalde mijn retourkaartje. Toen we vlak bij
mijn bestemming aangekomen waren, wilde ik haar
bedanken voor haar hulp, haar vriendelijkheid.
Ze zei met een lach alleen maar: “Graag gedaan”
en verdween in de menigte.
Was zij een gewone vrouw of een Meester?
LB, Lyon (Frankrijk).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de vriendelijke ‘vrouw’ de Meester Jezus was.
Watermuziek
Woensdag 6 april 2005 ging ik ’s middags naar
Derby (VK) om een paar flessen water te halen
van een bron met genezend water in Bath Street,
die al honderden jaren in gebruik is.
Daarna wandelde ik met mijn flessen water door
het centrum van Derby. Er kwam een man met een
lange, zware baard naar me toe lopen. Er schoot
door me heen: “Dat kan niet Maitreya zijn.” Een
paar meter verder liep een andere man die bij
hem leek te horen. De man met de baard haalde
een fluit tevoorschijn, speelde er een paar
tonen op en ging op een naburig bankje zitten.
We keken naar elkaar en ik zag dat hij
lichtblauwe ogen had die intelligentie
uitdrukten. Ik sprak niet, maar wenste hem
mentaal het beste en vervolgde mijn weg.
Heeft de bron genezende eigenschappen en zou hij
gezegend kunnen zijn door Maitreya? Was de heer
met de baard een gewone man?
RW, Nottingham (VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de ‘man met de baard’ Maitreya was. De man bij
Hem was de Meester Jezus. De bron heeft
inderdaad genezende eigenschappen; ze is
geënergetiseerd door de Meester Jezus.
Goedkeuring van de auteur
In het laatste weekeinde van april 2005
stonden we met een Wederverschijning-kraam op de
Aarde-beurs in Barcelona, een jaarlijks
evenement ter viering van de Dag van de Aarde.
Op zondagmiddag stond ik samen met andere
medewerkers achter de tafel. Het was heel druk
toen een jonge vrouw bij de stand kwam. Ze was
heel erg lang, had donker haar en ogen, en een
lichte huidskleur. Zij droeg een witte blouse,
een zwart vest en zwarte pantalon. Zij keek naar
de informatie op de tafels en pakte een
exemplaar van Boodschappen van Maitreya de
Christus op.
Eerst las ze de achterkant, waar de Grote
Aanroep afgedrukt staat. Toen opende ze het boek
voorzichtig en begon Boodschap nr. 13 te lezen.
Ze las de boodschap heel aandachtig en leek
tegelijkertijd erg vredig gestemd. Toen ze klaar
was met het lezen van de boodschap, deed ze het
boek voorzichtig dicht en legde het terug op
tafel. Zij keek me lachend aan en vroeg,
gebarend met beide armen, of al het materiaal in
de kraam en op tafel over Maitreya ging. Ik
antwoordde bevestigend; ze leek heel blij dat te
horen en zei nadrukkelijk: “Dat is erg goed! Erg
goed!”
Toen zei ze dat ze net een lang gesprek had
gehad met een vriend, die haar nauwgezet alles
over Maitreya had uitgelegd. Ik bood haar een
stapeltje informatiemateriaal aan dat ze aannam,
ze bedankte me en nam afscheid, waarbij ze haar
hoofd lichtjes boog. Toen sloeg ze een kruis en
liep weg.
Toen pakte ik een ‘Boodschappen’-boek en las uit
nieuwsgierigheid Boodschap nr. 13, waarop ik zag
dat ik die altijd heel erg mooi en krachtig had
gevonden.
Ik vraag me af of die jonge vrouw gewoon een
belangstellende was of iemand anders?
HL, Barcelona (Spanje).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat
de ‘jonge vrouw’ Maitreya was. |