Brieven van lezers - juni 2005

Venezolaanse missie

In oktober 2004 waren mijn vrouw en ik aanwezig bij een lezing van Benjamin Creme in München (Duitsland). Voor de lezing bekeken we de posters, waarop we onder andere de lijst zagen van plaatsen waar Maitreya is verschenen. Mijn vrouw is Venezolaanse, dus keken we waar en wanneer Maitreya in Venezuela was verschenen — 22 december 1996 in San Fernando de Apure, aan 300 rooms-katholieken.We dachten erover Kerstmis in Venezuela door te brengen en hadden een excursie naar precies die streek gepland.
Eenmaal in Venezuela stopten we bij een boerderij midden op de ‘llano’, de vlakte van de rivier de Orinoco, ten zuid-westen van San Fernando. We brachten daar de eerste week van het nieuwe jaar door en hoorden dat een man van een naburige boerderij een verhaal had over een verschijning. Luis was thuis toen we daar aankwamen en bereid om ons over zijn ervaring te vertellen:

Op 25 juli 2001, om ongeveer 01.00 uur ’s nachts, lag Luis in zijn hangmat te slapen in een kamer op zijn boerderij “Fondo las Venetanas”. Deze nacht was hij alleen en de deur was gesloten met een metalen grendel aan de binnenkant. Luis werd wakker van geklop op de deur. Hij vroeg: “Wie is daar?” en een stem antwoordde: “Ik ben het, je vader en de vader van iedereen en van de Aarde.” Eerst dacht Luis dat iemand een grap met hem uithaalde. Maar toen ging de deur helemaal uit zichzelf open en was de kamer gevuld met een heel helder licht. Weer hoorde hij geklop en de stem zei: “Nodig me binnen,” waarop Luis antwoordde: “Kom binnen, de deur is open.” Hij probeerde te kijken of hij de persoon die de kamer binnenkwam herkende, maar omdat het licht zo helder was, kon hij alleen maar de contouren van een menselijke vorm onderscheiden en kon hij het gezicht niet zien. De stem zei: “Ik ben gekomen om je te redden.”
In die tijd bekommerde Luis zich niet erg om het welzijn van zijn familie, zijn kinderen, zijn ouders of het werk op de boerderij. Hij was vaak dronken. Op de muur verscheen een soort scherm en Luis kreeg verschillende fases, goede en slechte, van zijn leven te zien. De stem zei: “Ik ben gekomen, omdat je een missie hebt.” Luis vroeg: “Waarom bent u bij mij gekomen, een eenvoudige boer zonder goede opleiding?” De stem antwoordde: “Iedereen is mijn kind. Om mij te dienen hoef je niet opgeleid te zijn, het is je bestemming.”

Hij liet Luis nu dingen zien van over de hele wereld. Hij zei dat er zich in de nabije toekomst tragedies en natuurrampen zouden voordoen. Hij toonde hem gebouwen die ineenstorten, brandende steden, aardbevingen, vloedgolven en overstromingen. Hij zei dat de mensheid op het punt stond te veranderen en ervan zou leren. Hij liet hem zien dat uiteindelijk alles ten goede zou veranderen. Hij toonde hem dat alle wereldgodsdiensten zouden samensmelten en dat hij op Aarde terug zou komen.
Luis vroeg hem: “Hoe kan ik me bekeren en u dienen, ik behoor niet bij een kerk?” De stem antwoordde: “In een kerk zullen ze je niet redden. Je hebt geen kerk nodig, ik ben overal.” Luis vroeg naar zijn missie. De stem zei: “Voorlopig heb je als enige missie om wat je nu ervaart aan allen die het willen horen, te vertellen. Sommigen zullen je geloven, anderen niet. Wacht hier op me. Ik kom terug.”
Toen toonde hij hem beelden van en situaties in Venezuela. Onder aan het scherm verschenen drie rode rechthoeken. De stem vroeg Luis: “Weet je wat dit betekent?” Luis zei nee. De stem vervolgde: “Dit zijn rode vlaggen. Venezuela is een van de rijkste landen ter wereld met al zijn hulpbronnen, minerale rijkdom, zijn vruchtbare landbouwgrond. De slechte verdeling van de rijkdom, de ongelijkheid, de armoede in dit rijke land zijn een schande. Daarom zal er een soort communisme komen, maar slechts voor korte tijd.
Het hele bezoek duurde ongeveer twee uur. Toen de figuur van licht, waarvan hij het gezicht niet kon zien, hem verliet, volgde Luis hem in de nacht. Voor zijn huis zag Luis de figuur opstijgen naar de hemel, in gezelschap van twee andere figuren die op engelen leken.

Luis huilde van pijn en geluk. De ervaring veranderde hem volkomen. Wij vertelden hem over onze eigen ervaringen en over Maitreya. Hij stemde er mee in om zijn verhaal naar Share International te sturen en het zo bekend te maken.
Wat was het heldere lichtwezen dat Luis bezocht?
SL, Maracay (Venezuela) en NV, Hedingen (Zwitserland).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat het ‘lichtwezen’ Maitreya was.

De wijsheid van een kind

In juni 2004 reisde ik naar Homer (Alaska) met mijn zoon, een vriend en diens kinderen. Onze kinderen waren gaan vissen, en mijn partner en ik gingen wandelen. Mijn oudste zoon was één jaar geleden overleden en ik was er nog niet aan toe om vragen over zijn dood te beantwoorden. Het deed vooral pijn als iemand me vroeg “Heb je kinderen?”, omdat ik dan moest zeggen dat ik één zoon had, niet twee. Ik miste mijn oudste verschrikkelijk.

Op een dag, terwijl mijn vriend en ik op het plankenpad liepen, zagen we een jongetje van ongeveer drie of vier jaar oud onder de planken in het gras dat bijna net zo hoog was als hij. Hij keek naar ons op en we zagen een heel mooi kind. Ik vroeg hem wat hij aan het doen was. Hij zei dat hij zijn zwaard verloren was en vertelde verder wat hij aan het spelen was en hoe hij het had verloren. Hij was voor zijn leeftijd ongewoon spraakzaam. Ik zei: “Ik ben heel erg goed in zoeken,” en ging naar beneden om hem te helpen. Terwijl ik in het gras neerknielde en naar zijn mooie gezichtje keek, zei hij: “Heb je kinderen?” Ik zei: “Ja.” Hij vroeg: “Missen ze jou?” Dat verraste me, omdat hij leek te voelen dat mijn kinderen niet bij me waren. Ik zag iets schitteren in het gras en zei: “Is dat je zwaard?” Een lange, dunne stok omwikkeld met zilverkleurig plakband leek in het gras te verschijnen. Hij pakte zijn zwaard en toen vroeg ik: “Waar zijn jouw ouders?” Binnen een tel kwam een jong stel tevoorschijn, al roepend: “Finn… Finnie… Waar ben je?” Ik klom terug naar het plankenpad, en toen wandelden mijn partner en ik verder. Het kind was zo mooi en zo opmerkzaam, het verschijnen van zijn zwaard in het gras leek wel magie en zijn vraag raakte een snaar in mijn hart. Was dit kind Maitreya of Jezus?
SP, Milwaukee (Wisconsin, VS).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat het ‘kind’ Maitreya was. De ‘ouders’ waren de Meester Jezus en een discipel.

Twee brieven van dezelfde persoon

Het pad verlichten

In juli 2004 was ik in Japan en ontmoette twee mensen die grote indruk op mij maakten.
(1) De eerste ontmoeting was op 9 juli in Nara, op de terugreis van de Kasuga-Taisha Shinto-schrijn. Terwijl ik de heuvel afliep langs het pad dat omzoomd is met meer dan 3000 stenen lantaarns en dacht aan de weg van licht, kwam een monnik in een lange, paarsblauwe rok en een witte tuniek naar me toe en zei me hem te volgen. Hij liep naar de rand van het pad en raapte een boomtak van de grond op. Hij brak die in tweeën en liet me het heerlijke aroma ruiken. De hele gebeurtenis was zo wonderbaarlijk dat ik niet kon praten noch naar de naam van de boom vragen, zo onder de indruk was ik van deze eenvoudige en sterke aanwezigheid. Daarna boog de monnik en vervolgde snel zijn weg. Toen ik me realiseerde wat er gebeurd was, was hij al heel ver weg op het pad van de 3000 lantaarns. Was hij een gewone monnik of een Meester?
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘monnik’ Maitreya was.

Goede toverfee

(2) De tweede ontmoeting was op 11 juli op het station van Osaka. Het was ongeveer vijf uur ’s middags en ik probeerde erachter te komen hoe ik een bus- of metrokaartje kon kopen om naar het kasteel te gaan. Ik was omringd door een zee van komende en gaande mensen. Plotseling verscheen er een vrouw als uit het niets en vroeg of ik hulp nodig had. Zij vroeg waar ik heen wilde, nam mijn hand en zei: “Volg me.” In perfect Engels vertelde ze dat ze uit Kyoto komt en tijd had om me de weg naar het kasteel te wijzen, omdat haar echtgenoot voor zaken naar Hawaï is. Terwijl ze een labyrintachtige route volgde, zei ze dat ze de kortste weg wist. Ze betaalde mijn retourkaartje. Toen we vlak bij mijn bestemming aangekomen waren, wilde ik haar bedanken voor haar hulp, haar vriendelijkheid. Ze zei met een lach alleen maar: “Graag gedaan” en verdween in de menigte.
Was zij een gewone vrouw of een Meester?
LB, Lyon (Frankrijk).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de vriendelijke ‘vrouw’ de Meester Jezus was.

Watermuziek

Woensdag 6 april 2005 ging ik ’s middags naar Derby (VK) om een paar flessen water te halen van een bron met genezend water in Bath Street, die al honderden jaren in gebruik is.
Daarna wandelde ik met mijn flessen water door het centrum van Derby. Er kwam een man met een lange, zware baard naar me toe lopen. Er schoot door me heen: “Dat kan niet Maitreya zijn.” Een paar meter verder liep een andere man die bij hem leek te horen. De man met de baard haalde een fluit tevoorschijn, speelde er een paar tonen op en ging op een naburig bankje zitten.
We keken naar elkaar en ik zag dat hij lichtblauwe ogen had die intelligentie uitdrukten. Ik sprak niet, maar wenste hem mentaal het beste en vervolgde mijn weg.
Heeft de bron genezende eigenschappen en zou hij gezegend kunnen zijn door Maitreya? Was de heer met de baard een gewone man?
RW, Nottingham (VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘man met de baard’ Maitreya was. De man bij Hem was de Meester Jezus. De bron heeft inderdaad genezende eigenschappen; ze is geënergetiseerd door de Meester Jezus.

Goedkeuring van de auteur

In het laatste weekeinde van april 2005 stonden we met een Wederverschijning-kraam op de Aarde-beurs in Barcelona, een jaarlijks evenement ter viering van de Dag van de Aarde. Op zondagmiddag stond ik samen met andere medewerkers achter de tafel. Het was heel druk toen een jonge vrouw bij de stand kwam. Ze was heel erg lang, had donker haar en ogen, en een lichte huidskleur. Zij droeg een witte blouse, een zwart vest en zwarte pantalon. Zij keek naar de informatie op de tafels en pakte een exemplaar van Boodschappen van Maitreya de Christus op.
Eerst las ze de achterkant, waar de Grote Aanroep afgedrukt staat. Toen opende ze het boek voorzichtig en begon Boodschap nr. 13 te lezen. Ze las de boodschap heel aandachtig en leek tegelijkertijd erg vredig gestemd. Toen ze klaar was met het lezen van de boodschap, deed ze het boek voorzichtig dicht en legde het terug op tafel. Zij keek me lachend aan en vroeg, gebarend met beide armen, of al het materiaal in de kraam en op tafel over Maitreya ging. Ik antwoordde bevestigend; ze leek heel blij dat te horen en zei nadrukkelijk: “Dat is erg goed! Erg goed!”

Toen zei ze dat ze net een lang gesprek had gehad met een vriend, die haar nauwgezet alles over Maitreya had uitgelegd. Ik bood haar een stapeltje informatiemateriaal aan dat ze aannam, ze bedankte me en nam afscheid, waarbij ze haar hoofd lichtjes boog. Toen sloeg ze een kruis en liep weg.
Toen pakte ik een ‘Boodschappen’-boek en las uit nieuwsgierigheid Boodschap nr. 13, waarop ik zag dat ik die altijd heel erg mooi en krachtig had gevonden.
Ik vraag me af of die jonge vrouw gewoon een belangstellende was of iemand anders?
HL, Barcelona (Spanje).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de ‘jonge vrouw’ Maitreya was.