Hieronder volgt een selectie van brieven van lezers. Zie voor een uitgebreidere selectie Share Nederland nr.3, april 2009.

Lezers schrijven – april 2009

Vreugdevolle boodschap
Op 25 december 2008 zagen mijn vrouw en ik in Enzersdorf bij Hollabrunn (Oostenrijk)
’s avonds een grote heldere ster aan de hemel, bij Venus, maar dan groter en helderder. Mijn vrouw en ik zeiden tegelijkertijd: “Dit is het Kerst-wonder.” We kunnen deze ster nog elke avond zien: mijn zuster en haar gezin wonen in dit dorp en zien hem ook elke avond. Is dit de ster die Maitreya aankondigt?
Verder was ik op vrijdag 20 maart 2009 in Wenen in de Liechensteinstraat, 20 minuten voor de Transmissie-meditatie, toen ik een buitengewoon grote in het wit geklede man zag. Hij sprak me aan in het Duits: “Wij naderen de tijd van het ‘koninkrijk des hemels’. Heel, heel spoedig zullen alle mensen in de wereld Maitreya op televisie zien.”
Ik hoorde zijn stem in mijn hoofd. Zijn ogen straalden energetisch licht en liefde uit. Even later was hij plotseling verdwenen. Ik voelde werkelijke liefde in mijn hart.
Was de man Jezus of Maitreya?
E.Z., Wenen (Oostenrijk).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de heldere ster inderdaad de Ster is en dat de man in het wit Maitreya was.

Geheugensteuntje
Op 15 februari 2009 verscheen er een handafdruk op de badkamerspiegel in het huis van mijn ouders. Ik vroeg hen ernaar, maar zij zeiden dat zij die niet gemaakt hadden. Was dit een teken van Maitreya? Zo ja, dan is het de tweede handafdruk die deze maand werd gemaakt. Wat is de bedoeling? Ik voel me tegenwoordig wat moe en terneergeslagen, houdt het daarmee verband?
Thiago Staibano Alves, São Paulo (Brazilië).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘handafdruk’ werd gemanifesteerd door Maitreya. De bedoeling is mensen eraan te herinneren dat Hij hier is.

Licht-hartig
Op 23 februari, de dag na het weekeinde waarin Benjamin Creme in Barcelona een lezing en een Transmissie-meditatie hield, reden mijn man en ik om omstreeks 12.00 uur naar huis. Omdat de meeste verkeerslichten op groen stonden, reden we zonder te hoeven stoppen door verschillende drukke straten. Op een gegeven ogenblik zag ik dat een groen licht niet rond was, maar duidelijk de vorm van een groot, groen en lichtgevend hart had! Het was een verrassend gezicht en het enige hartvormige verkeerslicht dat ik zag — de rest was allemaal gewoon en normaal rond.
Wat was de bron van dit mooie verkeerslicht?
Carmen Font, Barcelona (Spanje).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat het hartvormige licht werd gemanifesteerd door Maitreya.

Geluk is de sleutel
In oktober 2008 was ik in de voortuin aan het snoeien en hoorde een geluid — tingeling, tingeling. Toen ik opkeek zag ik een jongeman voorbij fietsen; hij keek om zich heen als in bewondering van de schoonheid van alles en hij lachte en liet zijn fietsbel horen. Het viel me op dat het maar zo zelden gebeurt, dat ik mensen voorbij zie gaan met zo’n glimlach en blijdschap in hun houding.
Ik heb hem nog een flink aantal keren gezien vanuit mijn huis — ik keek zelfs naar hem uit; hij deed me glimlachen. Een paar weken later zei ik mijn zuster bij haar auto gedag en zag de man op de stoep naar ons toe komen lopen, hij had een plastic tas bij zich. Terwijl hij naderde, keek hij me recht aan, trok zijn schouders op tot zijn oren met een heel brede lach en de blik van een opgewonden kind met een geheim, vol verwachting, geluk en vreugde.
Ik riep hem na: “U bent zo gelukkig,” maar hij bleef doorlopen.
De volgende keer dat ik hem zag was vanuit een raam boven. Hij was op de fiets en zag er, terwijl hij passeerde, heel gewoon uit — toen zag ik dat hij al het tegemoetkomende verkeer groette en toewuifde.
Telkens als ik hem zag, werd ik vervuld van vreugde en ik noem hem ‘meneer de Vreugdebrenger’. Hij was lang, tenger en had lang bruin krulhaar onder een wollen hoed; hij had een lange neus en zag er met zijn geelbruine huidskleur Mediterraans uit.
Ik heb gelezen dat Maitreya bekend is als de “Geluksbrenger” — was Hij het?
Mary Mawson, Kings Langley (Herts, England, VK).
De Meester van Benjamin Creme bevestigt dat de man Maitreya was.

Twee brieven van dezelfde persoon:

Harmonieus
(1) Het was denk ik 2006. Ik liep het metrostation bij Oxford Circus in Londen binnen. Bij het afdalen met de eerste roltrap hoorde ik mondharmonicamuziek komen van de middelste tussenverdieping. De muziek was ritmisch en het spel buitengewoon goed. Het was erg ontroerend. Terwijl ik de tussenverdieping naderde dacht ik al dat er iets ongewoons was. Ik zag een lange zwarte man en terwijl ik toekeek hoe hij speelde, leek het alsof er geen filter was tussen zijn wezen en zijn muziek die als een stroom prachtige geluiden was. Het was duidelijk dat ik niet de enige was die zo onder de indruk was, want aan zijn voeten lag een grote hoeveelheid munten. Ik voegde de mijne eraan toe en wierp een blik op zijn gezicht dat begraven was in de mondharmonica met de ogen min of meer gesloten. Onderwijl dacht ik: “Ik denk dat je niet bent wie je lijkt te zijn.” Ik liep verder en nam de volgende roltrap naar beneden. Ongeveer halverwege trof me zo’n sterke golf liefde dat ik, tegen de tijd dat ik het einde van de roltrap had bereikt, bijna in tranen was. Ik kan dat gevoel van liefde en vreugde tot op de dag van vandaag in mijn herinnering terugroepen.
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de man Maitreya was.

Vreemdeling in de nacht
(2) Op maandag 1 december 2008 besloot ik dat ik boodschappen moest gaan doen. Het leek een eeuw te duren voor ik het huis uit was met alles wat nodig was, bonnen, portefeuille, mobiel, enz., en ik was niet in een erg goed humeur.
Het was bijna donker. Ik ging de hoek om bij mijn huis waar maar weinig straatverlichting is en passeerde iemand, maar keek niet. Ik was erg verdiept in mijn eigen gedachten — toen hij iets zei als: “Neem me niet kwalijk”. Het was een vreemde stem en ik besloot het te negeren. Ik reageer vaak op mensen op straat, maar die avond was ik niet in de stemming. Toen hoorde ik weer “neem me niet kwalijk”, veel duidelijker en ook “als u mij toestaat” twee maal herhaald en met kracht. Ik verontschuldigde me meteen met een of ander excuus dat ik het niet goed had gehoord. Ik zag toen dat het een man was met gebalde vuisten, waarvan er een voor me werd gehouden als in een Amerikaanse vuistgroet of zodat ik de hand kon schudden met iemand die verlamd was en niet in staat om zijn hand te openen. Omdat ik nog slechtgehumeurd was en niet goed wist wat er van me verwacht werd, deed ik niets en de vuist ging naar beneden. In het heel zwakke licht probeerde ik beter zicht op de man krijgen. Ik merkte de ogen op die regelrecht bij mij naar binnen leken te kijken, maar al het andere leek ontwricht. De rest van het gezicht en de ledematen leken niet op de juiste manier met elkaar verbonden.
Hij vroeg mij om 38 pennies. Tastend in mijn zak begon ik me af te vragen of dit een Meester in een de gedaante van een ‘goede genius’ was. Terwijl ik mijn muntgeld tevoorschijn haalde, liet ik er een paar vallen en klaagde dat ik niet kon zien wat voor munten ik had. Ik zocht naar één pond om aan hem te geven, maar betreurde later hem niet alles te hebben gegeven. Ondanks de tegenstrijdige gevoelens van ergernis en mijn wens om een goede indruk te maken voor het geval hij een Meester zou zijn (alsof je dat zou kunnen!), begon ik in feite positievere gevoelens voor deze vreemde vreemdeling te krijgen en in elk geval te sympathiseren met wat verschrikkelijke handicaps leken. Ik gaf mijn pond en zei dat ik dacht dat hij hier wat aan zou hebben, aangezien hij zo specifiek om 38 pennies had gevraagd. Toen zei hij: “Ik ben geen bedelaar, hoor.” Ik stemde daarmee in en werd nog veel onzekerder of deze ontmoeting wel was wat ze leek. Toen straalde hij en hield zijn vuist weer omhoog, die ik graag schudde als een handdruk. Hij hinkte weg in het donker. Ik bleef achter met een intens licht gevoel, maar wel gemengd met spijt dat ik in het begin niet vriendelijker was geweest.
Ik heb sindsdien deze ontmoeting zo vaak in gedachten nagelopen, omdat het zo’n indruk op me had gemaakt. Ik kan er veel eventuele boodschappen in zien: dat ik los moet laten, niet zo gespannen zijn en niet zo krenterig. Hier was iemand die gedwongen was met een ontwricht lichaam te leven en toch open was en een vrijheid van geest bezat die ik niet echt zou kunnen beschrijven. Terwijl ik eraan terugdenk, lijk ik, zelfs nu nog, tot aan mijn vingertoppen vervuld te worden met lichte en geweldige energie.
A.N., Cambridge (Engeland, VK).
De Meester van Benjamin Creme verklaart dat de man Maitreya was.

Spiegelbeeld
Op 7 september 2008 zag ik vlekkerige vingerafdrukken op de kastspiegel in mijn slaapkamer. Aangezien voor zover ik weet niemand anders in mijn kamer is geweest en het niet mijn vingerafdrukken zijn, vraag ik me af: heeft dit soms iets te maken met Maitreya?
Mark Fletcher, Dover (Kent, VS).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de vingerafdrukken inderdaad door Maitreya gemanifesteerd werden.

Beach boy
Op zondag 28 september 2008 was ik omstreeks 21.00 uur op het strand en deelde flyers uit voor de maandelijkse lezing in Barcelona over de Wederverschijning. Een van de eerste mensen die langskwam was een jonge Indiase of Pakistaanse man, heel jongensachtig en blij, die, terwijl hij op mij toeliep enthousiast in het Engels zei: “Nu moet je me dit toch eens uitleggen!” Ik zei: “O, je spreekt Engels!” en haalde een van de Engelse nieuwsbrieven uit mijn tas om aan hem te geven. Ik was er echt op gericht om zoveel mogelijk van deze flyers uit te delen en dacht er eigenlijk niet aan om een lang gesprek met hem aan te gaan.
In plaats daarvan gaf ik hem de nieuwsbrief en liet hem zien waar de website vermeld stond. Hij zei dat hij dat later die avond thuis zou lezen en toen, om de een of andere reden, misschien om zijn aanstekelijk glimlach, vroeg ik hem: “Waar komt u vandaan?” Hij lachte en antwoordde, wijzend op zijn gezicht: “Kun je dat niet raden? Ik komt uit India.” Ik lachte ook, maar kon mezelf niet inhouden om te zeggen dat mensen uit vele delen van de wereld zijn huidskleur hebben. Hij was zo levendig en gelukkig. Toen leek het alsof het tijd voor hem was om te gaan, dus begon hij te lopen en terwijl hij me passeerde, zei hij heel duidelijk: “Je doet geweldig werk!” Pas toen hij dat zei, flitste de gedachte door me heen dat hij wellicht Maitreya was. Ik voelde een geweldige vreugde van hem naar mij toe stromen, een gevoel van oneindig geluk. Was deze jongeman Maitreya?
Sabina Qureshi, Barcelona (Spanje).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man de Meester Jezus was.

Lees ook de brieven van vorige maanden