Lezers schrijven - januari/februari 2009

Wekdienst

Op de koude regenachtige avond van 10 december 2008 vond op het Marie Heinekenplein in Amsterdam een bijeenkomst plaats ter viering van het 60-jarig bestaan van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Hierbij waren veel leden van de organisatie die deze gebeurtenis organiseerde aanwezig, evenals buitenstaanders en groepsleden van Share Nederland. We stonden met fakkels en spandoeken met de tekst ‘Alleen samendelen en rechtvaardigheid zullen duurzame vrede brengen’. Op een gegeven ogenblik vormden we – met fakkels en al – het vredesteken.
Er waren veel fotografen van de pers aanwezig; zelfs vanuit een hoogwerker werd gefotografeerd. Met name één fotograaf was zeer geïnteresseerd in de kleine groepjes medewerkers van Share Nederland en ook in de tekst op onze spandoeken.
Toen kwam een opmerkelijke man met wapperend wit lang haar aan fietsen. Hij straalde vitaliteit en kracht uit, maar we zagen dat zijn gebit in heel slechte staat was. (Hij had maar een paar tanden in zijn onderkaak.)
Mensen van de organisatie hielden toespraken en aan het einde daarvan riep de opmerkelijke man, die geen microfoon nodig had om zich verstaanbaar te maken, met luide stem tot de mensen in de omringende huizen: “Wordt wakker, mensen! Zijn jullie wakker? Kom naar buiten en doe mee.” Toen werd door de organisatoren gescandeerd: “Liefde, kracht en vreugde!” Ietwat door de kou bevangen deden we dat waarschijnlijk niet luid genoeg naar de zin van de man, want die riep ons toe: “Luider, luider!” en gaf het voorbeeld door zelf mee te scanderen. Het had een energetische uitwerking op ons: we begonnen harder en enthousiaster te roepen.
Toen zei hij: “Alle aanwezigen zijn goede leerlingen!” Iemand van de groep van Share Nederland gaf haar fakkel aan hem. Hij nam de fakkel aan, maar gaf haar terug met de opmerking: “Jij bent het licht en ik ben de stem. Je bent een goede leerling.” Na de bijeenkomst stonden drie van ons nog wat na te praten, toen de opmerkelijke man zich bij ons voegde en vertelde dat hij veel in Amsterdamse kroegen kwam om mensen daar wakker te schudden. “Gaan jullie ook mee?” vroeg hij, maar wij moesten de tram halen. Daarna vertelde hij over de economische crisis, de hebzucht van velen en dat zoals altijd de armen weer het onderspit moeten delven door verkeerde maatregelen.
Een van ons was de afgelopen tijd bezig geweest met Maitreya’s Boodschap nr. 72: “Mijn Strijdkrachten scharen zich rondom Mij. Mijn Leger wint dagelijks aan kracht; en in geplande en volle slagorde zal dit het Licht in marcheren...” en “Neem je plaatsen in, Mijn broeders, in deze Compagnie van Licht …” Zij had het gevoel dat de woorden het idee van oorlog oproepen.
Geheel onverwachts begon de man uit te leggen dat het geen kwestie is van oorlog voeren, maar van strijd voeren tegen hen die echt oorlog voeren. Vaak is er te weinig tegenbeweging doordat angst en/of bescheidenheid mensen te veel blokkeren. “Wij moeten onze stem laten horen!”
Toen begon hij weer over de Amsterdamse kroegen, waar hij veel komt. Hij vertelde: “Ik vertel hun dat het op 23 augustus 100 jaar geleden zal zijn dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak, maar de discussie die hierop volgt, is gewoonlijk nogal passief. ‘Als we doorgaan zoals nu, komt er in 2014 een 3e wereldoorlog!’ vervolg ik dan. Dan schrikken ze pas wakker. Dit is wat we moeten doen: niet mensen bang maken, maar wakker schudden!”
We zouden willen vragen: Wie was deze opmerkelijke man met zijn wapperende lange witte haren? En, was die aparte fotograaf nog een bijzondere persoon?
Catharina, Marceline, Sylvia en Jos (Nederland).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man met het witte haar Maitreya was. De fotograaf was geen Meester.

Dansend van vreugde

(1) Op 3 januari 2009 liep een groep medewerkers mee met de vredesmars in Londen ter ondersteuning van de Palestijnen in Gaza. We liepen langs de Embankment. Het was koud, maar zonnig, en de lucht was helder. De sfeer was gespannen door een gevoel van woede en angst voor een uitbarsting van geweld in het gebied.
Toen zag onze groep midden op straat een grappig ogende man. Hij stond op een hoger gelegen gedeelte en ieder die langs kwam, kon hem zien. Hij leek op een kabouter: hij was een bejaarde pezige man met wit haar en een lichte huidskleur. Hij had blote benen boven zijn groene voetbalsokken en droeg een groene uitrusting met hier en daar goud en bruin. We zagen hem maar even, maar hadden de tijd om zijn grillige verschijning te registreren en het vreemde feit dat hij geen last van de kou leek te hebben. Hij hield zijn spandoek hoog en dat trok onze aandacht: “De Christus is hier en zal een tijdperk van vrede inluiden.” Aan de andere kant stond: “Vredesdansmarathon”. Hij straalde plezier en lichtheid uit, wat ons aanmoedigde toen we de betoging begonnen.
Na 10 minuten gingen we de hoek bij de Big Ben om en de menigte ging langzamer lopen. Op dat moment zagen we hem weer aan de zijkant met zijn spandoek omhooggestoken, hij kreeg veel belangstelling. We waren verbaasd hoe hij voor ons aangekomen kon zijn — het leek onmogelijk.
Later zag een andere medewerker hem op Trafalgar Square met een vrouw een Ierse horlepijp dansen, tot groot plezier van voorbijgangers!
Wie was deze vrolijke ‘kabouter’?
Gill Fry, Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de vrolijke ‘kabouter’ Maitreya was en de ‘vrouw’ de Meester Jezus.

(2) Ik was aanwezig bij de pro-Palestijnse vredesdemonstratie in Hyde Park, Londen, op zaterdag 10 januari. De opkomst was goed, ondanks het zeer koude weer, en er heerste een sfeer van goede wil en eenheid.
Toen ik de menigte naderde, zag ik dat er op een open plek een soort show gaande was. Een man danste op de muziek van zijn draagbare CD-speler. Hij was gekleed in een pak zoals traditionele Ierse dansers dragen. Hij droeg zwarte schoenen, heldergroene kniekousen, had blote knieën en verder een lichtgroene plooirok tot boven de knie en een bijpassende riem met zilveren sierknoppen. Zijn overhemd en vest waren een heldergekleurde mengeling van groen, rood en geel met wat zwart. Op zijn hoofd had hij een vreemd uitziende hoge taps toelopende hoed in groen, geel en zwart. Op zijn linkerschouder droeg hij een lange brede groene sjerp. Op zijn rug was in goudkleurige letters het woord “Ierland” geschreven, vergezeld van een goudkleurig klaverblad.
Hij hield een spandoek omhoog dat op beide kanten met pen beschreven was. Op de ene kant stond: “Alleen Christus zal het Palestijnse probleem oplossen” en daaronder met kleinere letters “Grand Prix en Marathon Priester”. Op de andere kant stond: “Hulde aan de dappere strijders van Hamas”.
Hij bleef dansen, terwijl hij het spandoek omhoog hield en ronddraaide zodat iedereen het kon zien. Hij hield alleen even op om de muziek opnieuw te starten.
Ik herinnerde me dat medewerkers bij de vredesdemonstratie van een week geleden een “man hadden zien dansen, die op een kabouter leek” en van wie later werd bevestigd dat het Maitreya was. Het leek erop dat hij hier weer was om de Palestijnen te steunen en de betogers te amuseren.
De stoet liep verder en mensen liepen om de danser heen. De combinatie van de stimulerende muziek, de levendige dans en de excentriek uitziende artiest met zijn spandoek creëerde een vrolijke sfeer, en terwijl ze langs hem liepen lachten mensen en maakten grappen. Sommigen namen foto’s, anderen bleven staan kijken en iemand probeerde een paar stappen te leren. Ik vond het jammer dat ik geen camera bij me had.
Er werden ook opmerkingen over zijn spandoek gemaakt. In reactie op de woorden “Alleen de Christus zal het Palestijnse probleem oplossen”, zei een moslimvrouw: “Dat geloof ik. We wachten op de komst van de Christus.” Een van haar groep stond stil en zei: “We zijn moslim en verwachten alle Profeten.” Ik vertelde hem in het kort over Share International en zei: “Er is één Leraar voor allen.” Hij zei: “Ik geloof ook dat het één Leraar voor allen is,” en op dat moment keek de danser me recht aan. De hele stoet passeerde hem uiteindelijk en hij danste nog altijd. Was de onvermoeibare danser Maitreya?
Sarah McDaid, Richmond (Surrey, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de danser inderdaad opnieuw Maitreya was.

Wonderdoener

Afgelopen Oudejaarsavond [2008] voelde ik me enigszins teleurgesteld dat ik rond de Kerst de wonderbaarlijke ster nog niet gezien had. Toen ik met mijn broer en dochter uit de bioscoop op weg naar huis was, werden we aangesproken door een zwarte dame die een sigaret rookte. Het was ongeveer 19.00 uur, ze was in de 40 en droeg uitgaanskleding. Zij leek argeloos en nuchter, alleen een beetje gek want ze praatte aan een stuk door complete onzin.
We liepen weg maar zij volgde ons een winkel in en begon weer tegen mijn dochter en mij te praten. Ze stelde toen dat ze in wonderen geloofde. Zij herhaalde dit enthousiast en vroeg toen aan mij: “Weet je waarom ik in wonderen geloof?” Zij vroeg het me weer en keek me aan met haar eindeloos donkere ogen, dus deze keer vroeg ik haar: “Waarom geloof je in wonderen?” terwijl ik me ondertussen afvroeg wie deze vrouw werkelijk was. Zij lachte en antwoordde: “Omdat … ‘I believe in miracles’” om vrolijk met die klassieke hit van Hot Chocolate uit de jaren ’70 te vervolgen. Toen wees ze op mijn broer die bij de kassa afrekende en ging door met de woorden van het liedje “where you from, you sexy thing”.
We kwamen de winkel uit met een lach op ons gezicht. Het was een bemoedigende ervaring die op een goed moment kwam, maar wie was die gekke dame?
R.M., Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de “gekke dame” de Meester Jezus was.

Bevestiging

Ongeveer een week voor Kerst 2008 had ik met mijn vriendin van de Griekse Transmissie-meditatiegroep een lang gesprek over het buitengewone nieuws op de website van Share International, dat er binnenkort een kerstwonder zou plaatsvinden.
Hoewel ik eerst enthousiast werd, won mijn scepsis het en overtuigde ik mezelf en mijn vriendin van een negatieve uitkomst! Even later kwam de andere kant van het argument bij me op, dat de informatie van Benjamin Creme afkomstig is van een verlichte bron en wie ben ik dan om vraagtekens te zetten bij het nieuws dat hij op internet vrijgeeft voor iedereen die het wil lezen!
Toen ik naar bed ging, vond spoedig hierna een buitengewone gebeurtenis plaats. Op mijn nachtkastje lag de gesp van mijn polshorlogebandje, die ik al lang geleden had afgedankt, omdat door de jaren heen de lijm was vervluchtigd en het niet meer bruikbaar was. Maar deze gesp die vroeger een open vorm had, was nu rond van vorm en werd op zijn plaats gehouden door fijne steekjes die duidelijk met de hand en met een draad waren genaaid!
Kunt u alstublieft uitleggen wat dit ‘kleine wonder’ betekent? Wie naaide de gesp aan mijn horlogebandje en liet het op mijn nachtkastje verschijnen? Was het bedoeld om mijn ongelovige kant te genezen?
Lila Alexandraki, Athene (Griekenland).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat het ‘wonder’ werd gemanifesteerd door Maitreya. De bedoeling? Om de briefschrijfster te verzekeren dat de informatie over de ster waar is.

Franse relatie

Op 15 december 2008 reisde ik met de ondergrondse. Er was maar één andere passagier in het rijtuig. Toen er twee mannen instapten ging één van hen desondanks rechts naast mij zitten en de ander tegenover hem. Ik moest mijn boodschappentas verzetten. De man zei: “Dank u.” Hij lachte vriendelijk. Hij was zwart, droeg een bril, had een groene ring met zilver beslag in zijn oor en hield een halfopgerookte sigaret in zijn hand! Hij maakte een overdreven opmerking over mijn liefde voor kleuren. Ik dacht dat hij me plaagde. Zijn Franse accent was zo zwaar, dat ik nauwelijks kon verstaan wat hij zei. Toen ik opstond om uit te stappen, zei hij: “Je zult me in 2009 zien.” Ik was er niet zeker van dat ik hem goed had verstaan. Verbijsterd zei ik: “Maar de veranderingen vinden nu plaats.” Met groot enthousiasme zei hij: “NU, NU.” Toen zei hij stralend: “Samendelen, Gelijkheid, Broederschap”. Ik zei “Absoluut,” stapte uit en liep het perron af. Terwijl de trein op snelheid kwam, wuifden we naar elkaar.
Was deze uitgelaten man misschien Maitreya?
Carla Campbell, Londen (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de “uitgelaten man” Maitreya was.

Uit de sneeuw

Tegen het einde van een lezing op 23 november 2008 in een ‘new age’-centrum in Amsterdam kwam een 45-jarige Surinaamse vrouw de kamer binnen. Ze maakte een zelfverzekerde indruk en wees de uitnodiging om vooraan te komen zitten, af. “Nee, ik ben laat en nat,” zei ze. Het sneeuwde buiten. Ze begon meteen: “Heeft u boeken?” En heeft Maitreya voorspeld dat Obama de volgende president zou worden?” Ik zei: “Nee, dat heeft hij niet, maar er is een aanzienlijke kans dat Obama de laatste president zal zijn en dat het presidentschap uiteindelijk vervangen zal worden door een groep wijze mannen (staatslieden).” Zij reageerde: “O, dat dacht ik al. Eerst Obama en dan kunnen we de veranderingen verwezenlijken.”
Na de lezing kwam ze naar de boekentafel en vroeg Nancy wat voor meditatie zij beoefende. Nancy vertelde over Transmissie-meditatie. Wijzend naar het boek Boodschappen van Maitreya de Christus zei de vrouw: “Ik zou graag dit boek kopen, maar ik heb geen geld bij me.” Nancy zag dat zij een met bont gevoerde regenjas droeg, een rode sjaal om haar hoofd had en grote gouden oorbellen met rode stenen; onder een rood vest droeg zij nog een wit vest over een gekleurde trui. Ze zag dat ik haar in de ogen keek en vroeg me: “Ben je bekend van televisie? Ik ken je, want je hebt zo’n bekend gezicht.” Later zei ze: “We hebben elkaar echt eerder ontmoet.”
Kunt u alstublieft vertellen of deze opmerkelijke vrouw misschien een Meester was?
Nancy de Graaf en Marijke op ten Noort.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was.