Hieronder volgt een selectie van brieven van lezers. Zie voor een uitgebreidere selectie Share Nederland nr.6, juli/augustus 2009.

Lezers schrijven – juli/augustus 2009

Solidariteit

Op 16 mei 2009 was ik aanwezig bij een bijeenkomst in Londen om Palestijnen die in Gaza leven te steunen. Er waren ongeveer 3000 demonstranten. Er was meer dan normale belangstelling voor mijn zelfgemaakte spandoek waarop stond: “Samendelen en rechtvaardigheid zullen vrede brengen” en velen waren het ermee eens dat samendelen eigenlijk de enige weg voorwaarts was om vrede te krijgen. Ik droeg ook een grote Palestijnse vlag en na de demonstratie was ik verrast en geschokt door de haat die sommige jongere blanke mannen jegens Palestijnen, Irakezen en moslims in het algemeen toonden. Ze scholden op de vlag.
Ik ging op weg naar huis en wachtte met mijn spandoek op Victoria Station. Plotseling voelde ik een warme stevige klop op mijn onderarm. Een lange zwarte West-Indische man kwam in beeld, die zijn hoofd naar me toe boog en lachte: “Alles goed, zuster?” Ik knikte en lachte terug. Zijn gezicht had buitengewoon verfijnde trekken. Zijn bruine ogen waren ongewoon vol liefde, vriendelijkheid en zachtheid. Eenmaal thuis realiseerde ik me dat de blik in de ogen van deze man mij deed denken aan een enigszins gelijke blik in de ogen van Sri Ramana Maharshi op de foto op mijn bureau.
Kunt u zeggen of deze man een Meester was?
S.P., Sussex (VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt  dat de man Maitreya was.

Luchtparade

Op vrijdagavond 26 september 2008 keek ik uit het raam van mijn schildersatelier en zag tot mijn verbazing en grote vreugde tegen de donkere nachthemel een heel grote groep oranje lichten. Zonder enig geluid vlogen deze voorwerpen op grote hoogte in formatie vanuit het oosten, recht over mijn huis heen, richting westen. Het was windstil en er was geen geluid. Alles ging razendsnel. Ik kreeg geen kans om de lichten te tellen.
Mijn dochter dacht dat het opgelaten lampionnen waren; zelf geloof ik een vloot ufo’s gezien te hebben.
Omdat ik mijn hele leven al weet dat ufo’s echt bestaan en dit nu voor het eerst heb mogen zien, zijn mijn vragen:
1) Waren dit ruimteschepen afkomstig van Mars, Venus of elders? 2) Zo ja, weten de Ruimtebroeders dat ik ufo’s schilder? 3) Hoeveel ruimteschepen waren er? 4) Hebben meer mensen deze lichten gezien?
A.M, Nederland.
A. 1) Het was een vloot ruimteschepen van Mars. 2) Nee. 3) 18. 4) Ja.

Ieders stem telt

Een maand of zo geleden vroeg een Surinaamse man, die eruit zag als een dakloze en mogelijk een alcoholist, mij om wat geld; ik gaf hem iets en we praatten even. Hij was blij en heel luidruchtig.
Hij legde zijn arm om mijn schouder, pakte zijn Bijbel, las iets voor en vroeg me of ik het gedeelte kende waarnaar hij verwees. Ik weet nu niet wat het was, maar ik denk dat het ging over de komst van het Koninkrijk Gods; het was, als ik me goed herinner, in elk geval een voorspelling over de toekomst. Het was een bekende passage.
Toen zoende hij me op mijn wang, zei dat hij me iets wilde geven en overhandigde een stukje bedrukt papier (er stond een logo van een bekende supermarkt op en was kennelijk door de keten gedrukt) met daarop heel in het oog vallend de woorden: “Uw stem telt!” Hij wees ze aan. Net voor we ieder ons weegs gingen, zei hij dat hij me graag iets wilde laten zien. Hij haalde zijn oude paspoort tevoorschijn en liet me de foto zien van zichzelf als jonge man. Hij was er trots op hoe knap en goedgekleed hij ooit was; het contrast met zijn uiterlijk nu maakte me verdrietig. Hij bedankte me weer, zei nog een paar aardige dingen tegen me en liep toen vrolijk en luidruchtig verder.
Een paar dagen geleden stond ik op het punt om het papiertje met “Uw stem telt!” weg te gooien, toen ik me het voorval herinnerde.
Een aardige man in nood of een Meester?
F.E., Amsterdam.
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man Maitreya was.

Bij de kerk

Op 28 december 2008, om ongeveer 13.00 uur, zat er een bijzondere bedelaar voor de Michaelis-kerk in Hamburg (Duitsland).
Zodra ik hem van achteren zag, voelde ik me diep ontroerd. Hij stond op een waardige manier, met zijn hoofd naar voren gebogen en hield een zwarte hoed met een brede rand in zijn hand. Ik ging naar hem toe om wat geld te geven. Hij keek op en de kracht van zijn blik vervulde me van liefde. Hij bedankte me en zei iets, maar dat verstond ik niet, omdat ik zo diep ontroerd was. Ik liep weg, maar bleef naar die man kijken die helemaal niet op een bedelaar leek. Terwijl mijn familie een winkel binnenging, draaide ik me om en gaf hem nog wat geld. Weer voelde ik me ontroerd door zijn stem en zijn blik, maar was niet in staat te horen wat  hij zei. Kunt u zeggen wie deze man was?
C.H.-V., Montézillon (Zwitserland).
Benjamin Creme’s Meester verklaart dat de man Maitreya was.

Bemoediging

Op 29 april 2009 zou ik in Lyon een lezing houden over Transmissie-meditatie. Omdat dit een moeilijke opgave voor mij is, had ik van tevoren Maitreya’s hulp gevraagd.
Hoewel ik van plan was om thuis te blijven om de lezing voor te bereiden, moest ik met mijn man naar de begrafenis van mijn tante. Op weg naar huis stopten we bij een benzinestation en zagen een oude vrouw die kennelijk aan het liften was. Ze vertelde ons dat zij naar Zwitserland wilde, via de Franse stad Chambéry. We antwoordden dat we halverwege Lyon en Chambéry woonden, zonder verdere details over ons dorp. Zij vroeg ons toen haar af te zetten op de snelweg bij het benzinestation van L’Isle d’Abeau, dat toevallig een kleine plaats dichtbij ons huis is, hoewel we daar niets over gezegd hadden. Zij leek de plaats erg goed te kennen.
Ze was een oude vrouw, miste een paar tanden en er kwam wit haar onder haar hoed vandaan. Zij droeg een skipak en hoge laarzen. Haar lichaam leek sterk en ze droeg een rugzak (ongeveer 50 kg) net zo gemakkelijk alsof ze een jonge vrouw was. Haar lichtblauwe ogen glansden intens.
Terwijl we over de snelweg reden, vertelde ze dat ze Duggy heette. Zij sprak moeizaam Frans, dus vervolgden we het gesprek in het Engels. Ze zei dat ze bioloog was, de flora bestudeerde en rapporten voor de universiteit schreef. Ze legde uit dat ze elke dag zo’n 25 km. liep en soms onder de blote hemel sliep. Ze vertelde ook dat ze pranayama-meditatie beoefende en dat het goed was om elke dag te mediteren.
Ik zei dat ik een lezing over Transmissie-meditatie ging geven en ze antwoordde dat het goed zou gaan en gaf me de raad eenvoudige woorden te gebruiken, niet te esoterisch. Ze voegde eraan toe dat Lyon niet de beste keus was voor een bijeenkomst, omdat mensen in grote steden verzadigd zijn met allerlei soorten informatie en dat het beter zou zijn om bijeenkomsten op het platteland te organiseren.
Ik vervolgde met haar te vertellen over de wonderbaarlijke ‘ster’ en het probleem om in ons land de aandacht van het publiek en wetenschappers te trekken voor de ‘ster’. Zij antwoordde dat we in Frankrijk heel erg geduldig moeten zijn en ons niet ontmoedigd moeten voelen. De Fransen zijn nogal eigenwijs, zei ze, en vergeleek ze met de koeien, terwijl ze met haar vingers naar beneden gebogen hoorns uitbeeldde. Koeien zijn grootmoedig en vrijgevig, vervolgde ze, maar ze kunnen ook boos worden. Fransen, zei ze, zijn conservatief en gehecht aan hun ideeën, maar langzaam worden ze steeds toegankelijker voor nieuwe ideeën, terwijl Spanjaarden zich meer als stieren gedragen. Volgens haar zijn de Amerikanen, Japanners en Britten het meest onbevooroordeeld in de wereld.
Toen stelde ze dat zij in de zeven universa werkte. Ze sprak ook uitgebreid over taoïsme en bevestigde dat deze leringen erg zuiver zijn.
Ze verklaarde dat het de huidige politieke leiders, evenals hun voorgangers, totaal aan geestelijke rijpheid ontbreekt, ongeacht hun politieke kleur, maar dat een nieuwe generatie verantwoordelijke en wijzere mannen op het punt staat het politieke toneel te betreden.
Op een gegeven moment gaf ze aan dat ze trek had in sterke koffie. We namen haar mee naar huis en zij dronk twee grote koppen heel sterke koffie. Ze praatte aan één stuk door en ik kreeg niet eens de kans het te vertalen voor mijn man. Ik merkte ook dat onze kat zich vreemd gedroeg en heen en weer rende.
Mijn verhaal over de Meesters van Wijsheid, de ‘ster’ en de terugkeer van de Christus leek haar niet te verrassen. Zij stelde geen enkele vraag en leek dit allemaal heel goed te weten. Ik voelde me nauw verbonden met deze vrouw en in mijn hart gesterkt. Bij het weggaan gaf ze me veel knipogen en schudde ons vrolijk de hand, terwijl ze herhaalde dat voor mijn lezing alles goed zou gaan. Was deze vrouw een Meester?
J.L., Frankrijk.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was.

Lees ook de brieven van vorige maanden.