Lezers schrijven – maart 2010


Te elfder ure

Zaterdag 16 januari 2010 zat ik met een vriendin bij Burger King op het Centraal Station in Den Haag toen een dakloze man naar ons tafeltje kwam. Hij wees aldoor op zijn pols (de tijd). Hij leek nauwelijks te kunnen spreken en hij had geen tanden. Ik vertelde hem hoe laat het was. En toen, heel voorzichtig stak hij zijn hand uit en gaf ik hem wat geld. Hij liep naar de uitgang en ik zei tegen mijn vriendin dat die man onze oom zou kunnen zijn: we hebben geen idee van de wereld waarin we leven en we zien de mensen die we tegenkomen niet echt. Ik was emotioneel vanwege de ontmoeting. Later kwam hij terug en wees weer naar zijn pols. Ik vertelde hem weer hoe laat het was en vroeg hem waarom. Hij zei zoiets als de zaak zou om 11 uur sluiten. Maar hij was niet erg duidelijk, behalve wat dat 11 uur betreft. Later die avond las ik mijn e-mail en het bericht van Share Nederland dat Maitreya zijn interview had gegeven. Ik belde mijn moeder en toen ik haar van de dakloze man vertelde, huilde ik. Hij moet een bijzondere persoon geweest zijn.
J. d. V., Alkmaar.
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de dakloze Maitreya was.

Helder inzicht

Ik heet Denis en ik ben 13 jaar oud. Woensdag 13 januari 2010 zag ik ’s ochtends plotseling een oudere man. Hij had een prachtig grijs pak aan en een hoed op. Ik voelde in mijn hart dat ik hem moest groeten. Toen we elkaar passeerden, zei ik hard “Hallo”, maar hij groette me niet terug. Ik denk dat deze man misschien Maitreya of een van de Meesters was. Ik vraag me af of u kunt bevestigen dat deze oude man Maitreya was?
D., Kamnik (Slovenië).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de oudere man de Meester Jezus was, in een andere gedaante natuurlijk.)

Nu is de tijd

Met Oudjaar 2009 was ik in Frankrijk in de kunstenaarswijk, toen een man met donker haar en een baard, hij was ongeveer 1.80m lang, naar me toe kwam. Toen hij vlak bij me was, zei hij: “Ik ben nu gereed, om bij jou terug te komen.” Hij liep door en verdween uit het zicht. Was dit een boodschap van Maitreya voor mijn geestelijk leraar of mijzelf?
R.M. N., Sunbury (Engeland, VK).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de man Maitreya was.

Zeer veel dank voor uw e-mail met het prachtige nieuws over Maitreya. Het nieuws waar we allemaal op gewacht hebben, is eindelijk gekomen en er is nog zoveel om naar uit te kijken. U bent jarenlang zo consequent geweest met uw informatie, we hebben u lief en danken u ervoor. God zegene u.
V. H., Sussex (VK).
Dank u voor uw vriendelijke woorden.

Brenger van geschenk

Ik voel dat ik over een ontmoeting moet schrijven die ik zes jaar geleden had voor ik uit Londen vertrok om me in Andalusië (Spanje) te vestigen. Mijn geweldige vader verloor alles in het leven wat voor hem van waarde was (mijn moeder aan een andere man, zijn geld, zijn eigenwaarde en geloof in God) en hij kon geen schoonheid meer in de wereld zien. Ondanks mijn hulp besloot hij een einde aan zijn leven te maken. Er waren enkele losse eindjes die zeer pijnlijk voor me waren en ik kan alleen maar zeggen dat deze gebeurtenis me jarenlang gekweld heeft.
Hoe dan ook, zo’n zes jaar later, wetend dat ik in Spanje zou gaan wonen, werd mijn moeder heel depressief; ze leek de wil om te leven te verliezen en stierf vlak voor mijn vertrek ‘plotseling’ aan een hartverlamming.
Ik voelde me erg gespannen, besloot thuis weg te gaan en hield me bezig met het regelen van de begrafenis en een gecompliceerde juridische kwestie. Een paar dagen later belde mijn partner me van thuis op om te zeggen dat er een man was langsgekomen en naar mij had gevraagd. Mijn partner nam aan dat ik hem kende, omdat de man me bij mijn naam noemde en erop aandrong mij te spreken; hij zei dat hem gevraagd was iets wat hij bij zich had, aan mij te geven. Ik was erg verbaasd omdat deze man, afgaande op de beschrijving, geen bekende was en mijn nieuwsgierigheid steeg. Mijn partner vertelde de bezoeker dat ik over een week terug zou komen. Ik kwam thuis en wachtte met een gevoel dat dit iets ongewoons was.
Op de dag van mijn terugkeer werd er heel laat op de avond aan de deur geklopt en toen ik opendeed, zag ik een van de wonderlijkste gezichten die ik volgens mij ooit gezien heb. ‘Hij’ was helemaal verrukkelijk. Op het eerste gezicht zou je misschien denken dat hij een zwerver was, aangezien zijn verschijning nogal ‘wild’ was. Hij droeg geen schoenen, een grote jas, had lang goudbruin haar, een rastakapsel, en sprak aanvankelijk met een soort metaalachtige klank in zijn stem. Hij was een grote man met grote bruine ogen. Je zou kunnen zeggen dat hij indrukwekkend was en verkeerd ingeschat kon worden als ‘angstaanjagend’ en bovennatuurlijk.
Bij het zien van zijn gezicht (het was als zonlicht) liet ik hem zonder aarzeling binnen; ik voelde ontzag. Hij ging mijn huiskamer binnen en liep naar de haard waar een foto van mijn vader stond en wees er naar. Hij legde uit dat Jack (zo heette mijn vader) hem gevraagd had mij op te zoeken en dat hij moest zeggen dat Rosemary (mijn moeders naam) naar hem toeliep en hij haar begroette met zijn geliefde hond naast zich. Terwijl de man sprak, kwam er in mijn denken een soort telepathisch beeld op van deze scene of gebeurtenis die nu plaatsvond. Ik vroeg hem te gaan zitten en we praatten een poosje; het was werkelijk een prachtige ervaring.
Nu ik hem een beetje beter kende en wij allemaal een beetje meer ontspannen waren, legde hij uit dat hij een heel eind had gelopen om mij te vinden. Hij zei dat hij een boodschapper was. Ik schraapte mijn moed bij elkaar om te vragen hoe hij heette en hij zei Mark. Ik had naar zijn kleren zitten kijken en zag dat er, ondanks dat hij geen schoenen droeg, absoluut geen spoortje van vuil aan hem te bekennen was – zijn bruingouden haar was heel schoon, evenals zijn voeten. Hij leek geen specifiek adres te hebben en ik vroeg me af of hij wel sliep. Op een gegeven moment stond ik op om wat water te halen en maakte aanstalten om ergens anders op de grond te gaan zitten, maar hij hield me even tegen. Hij lichtte het kussen op waarop ik wilde gaan zitten en er kroop een spin onder vandaan. Op de een of andere manier wist hij dat de spin daar zat.
Hij wilde geen geld of eten en nam alleen een glas water. Tegen het eind van zijn bezoek groef hij diep in zijn kledinglagen en haalde een mooie, bijna heldere, gladgepolijste kleine kristal tevoorschijn in de vorm van een perfect eitje. Het verbaasde me dat hij gekomen was om mij dat te geven. Ik vroeg wat ik ermee moest doen en hij liet me zien hoe ik het in de palm van mijn hand kon houden. Hij vertelde me dat ik het bij me moest houden en het warm houden, dat ik uiteindelijk zou weten wat ik er mee moest doen. Wanneer ik de kristal even in mijn hand houd, wordt hij erg heet en na een poosje moet ik hem terugdoen in mijn tas of in mijn bh, waar ik hem gewoonlijk bewaar. De plek in mijn handpalm voelt heet en brandend aan. Wanneer ik me een beetje depressief voel, houd ik hem met meer aandacht vast en is het alsof mijn energie toeneemt en ik me sterker voel. Twee of drie keer heb ik hem tot mijn grote schrik laten vallen. Toen ik hem opraapte, merkte ik dat de barst groter was geworden en er wat luchtbellen in waren ontstaan, maar wanneer ik hem dan vasthoud verdwijnen die en geneest het kristal zichzelf, letterlijk. Ik weet niet wat het betekent, maar ik voel me echt gezegend om zoiets moois in mijn bezit te hebben.
Korte tijd nadat Mark via de voordeur was weggegaan, ging mijn partner naar buiten en zocht de straat in beide richtingen af, maar Mark was nergens meer te zien. Het was moeilijk voor te stellen dat hij zo snel gelopen kon hebben. Ik wil heel graag weten wat u ervan vindt.
Met liefs en beste wensen,
E. S., San Pablo de Buceite (Cadiz, Spanje).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de bezoeker de Meester Jezus was.

Maitreya and Master Jesus in guisesGetuige

Op 18 januari 2010 kwam ik terug uit Haïti en naar mijn indruk wordt samendelen daar toegepast. Ik was twee dagen in Port-au-Prince om twee uitzendingen te maken met persoonlijke verhalen en mijn indrukken als journalist voor Radio Santa Maria en de Latijns-Amerikaanse Associatie voor Radio-educatie (ALER), dat 200 radiostations heeft in 17 Latijns-Amerikaanse landen.
Kortgezegd is dit wat ik zag: temidden van de chaos valt op hoe vreedzaam de mensen zijn, ondanks het gebrek aan basisvoorzieningen, schoon water en voedsel, aan overheids-, burger-, godsdienstige of andersoortige instellingen, want op dit moment is er niets. Alleen maar mensen die in golven door de straten lopen, uit het niets komen en nergens naartoe gaan. Maar wel rustig, een plaatsje inruimend voor de nacht om te slapen waar ze kunnen.
Er zijn enkele geweldsuitbarstingen doordat de gevangenissen ook verwoest waren en alle gedetineerden er vandoor gingen. Maar de mensen hebben het gevoel voor het heilige niet verloren en wonen de mis bij.
Ik ben overal in Port-au-Prince geweest, ook in Carrefour, waar het epicentrum van de aardbeving lag. Op dat moment werd er een mis gehouden. Ik keek rond en toen ik dichtbij een groep mensen kwam, zag ik een vrouw met een meisje dat kennelijk haar kleindochter was. Haar houding sprong zo in het oog dat ik een paar foto’s van hen beiden nam. Ik maakte wat aardige gebaren naar het kleine meisje dat ernstig bleef kijken, hoewel ze tegen het eind lachte. Ik gaf hun een pakje biscuit en een pak melk. Ik stuur foto’s die ik van de vrouw en het meisje nam, samen met wat andere foto’s van Port-au-Prince.
Waren zij bijzondere mensen? Ondanks verwoesting en dood heeft deze aardbeving een golf van solidariteit en samendelen opgewekt tussen twee volken, het Haïtiaanse en Dominicaanse, die een lange geschiedenis van communicatieproblemen kennen, evenals vanuit Europa, de VS en Latijns-Amerika, tegelijkertijd met de eerste openbare verschijning van Maitreya. Is dit een voorbeeld van samendelen tussen mensen?
Veel dank.
J. E. T., Santo Domingo (Dominicaanse Republiek).
Benjamin Creme’s Meester bevestigt dat de ‘vrouw’ de Meester Jezus was en het ‘kleine meisje’ Maitreya.


Lees ook de brieven van vorige maanden.