De stem van het volk - oktober 2010

India: anti-damprotesten hebben succes

Voor het derde achtereenvolgende jaar heeft professor A.D. Agarwal, een van India’s gezaghebbendste wetenschappers, een hongerstaking gehouden, uit protest tegen het 600 megawatt waterkrachtproject Loharinag Pala in Uttarakhand. In 2009 stopte de bouw van het project nadat professor Agarwal op de 38ste dag van zijn hongerstaking de dood in de ogen keek, maar de bouw werd een jaar later hervat.
Het Loharinag Pala-project was gepland in de rivier de Bhagirathi, de bronstroom van de Ganges. Een groot aantal religieuze leiders protesteerden tegen de voorgenomen dam, omdat de Ganges door de hindoes als heilig wordt beschouwd. Op 20 augustus 2010 kondigde een groep ministers, onder leiding van minister van Financiën Pranab Mukherjee, aan dat ze het hele project wilden schrappen. Onderdeel van de beslissing was de instelling door de Indiase regering van de eerste damvrije zone in het ecologisch gevoelige gebied, waardoor de rivier over een lengte van 135 km vrijelijk zal kunnen blijven stromen.
Professor Agarwal heeft zijn hongerstaking afgelast, terwijl milieugroeperingen, actievoerders en religieuze groepen het nieuws vierden. ( Bron: The Economic Times, India)

Israëlische acteurs spreken zich uit

Meer dan 60 acteurs, toneelschrijvers en directeuren hebben een brief aan de Israëlische minister van Cultuur Limor Livnat ondertekend, met de weigering om deel te nemen aan producties van zes toonaangevende theaterbedrijven in een nieuw cultureel centrum in de nederzetting Ariel op de Westelijke Jordaanoever. De brief stelt: “We willen onze ontzetting uiten over de intentie van theaterbestuurders om voorstellingen te geven in een nieuwe zaal in Ariel en verklaren hierbij dat we zullen weigeren voorstellingen te geven in de stad of in enige andere nederzetting.” Ze verklaren ook dat de theaterbedrijven “hun overvloedige activiteiten moeten beperken tot het rechtsgeldige gebied van de staat Israël, binnen de grenzen van de Groene Lijn.”
De Israëlische minister-president Binyamin Netanyahu zei dat het land al door de internationale gemeenschap wordt belegerd door economische, academische en culturele boycots, en “dat het laatste wat we in deze tijd nodig hebben … een boycot van binnenuit is.” De voornaamste liberale Israëlische commentator Gideon Levy viel het gezichtspunt van de acteurs bij. Hij schreef in het Israëlische dagblad Haaretz: “Er is een moreel verschil tussen optreden hier of in het hart van een illegale nederzetting … gebouwd op een stuk gestolen land, in een voorstelling die is ontworpen om de bewoners van de nederzettingen te helpen hun tijd plezierig door te brengen, terwijl zij worden omringd door mensen die van al hun rechten beroofd zijn.” (Bron: The Guardian, VK)

“Hoor de armste burgers van de wereld”

Tussen 6 en 11 september 2010 werd in Madrid een topontmoeting gehouden, georganiseerd door het Spaanse Agentschap voor Internationale Ontwikkelingssamenwerking (AECID) en het internationale persagentschap Inter Press Service, in het kader van de Week van Samenwerking van het Spaanse ministerie van Buitenlandse Zaken.
Het thema van de ontmoeting was “de wereld na de crisis: gevolgen voor de ontwikkelingslanden en hun invloed op de media”. De Uruguayaanse schrijver en journalist Eduardo Galeano rondde het evenement af met zijn toespraak “Dodelijke zonden van de wereld op zijn kop” die in Madrid rechtstreeks werd uitgezonden.
De bijeenkomst werd bijgewoond door bekende figuren en journalisten uit landen uit het Zuiden. Eén van de onderwerpen was de rol van ontwikkelingshulp bij het te boven komen van de mondiale financiële crisis.
In zijn speciale gastlezing verwees Galeano naar voorbeelden van absurde uitgaven zoals de Berlijnse Muur, die in 1961 gebouwd werd om die Duitse stad in tweeën te splitsen en in 1989 werd neergehaald. Hij zei ook dat de muur die onlangs door Marokko werd gebouwd in het gebied van de westelijke Sahara dat door Marokko wordt bezet, “60 keer langer is dan de Berlijnse Muur”.
Galeano noemde ook andere muren, zoals de muur die door de Verenigde Staten langs de grens met Mexico is gebouwd in een poging om migranten buiten te houden, de Israëlische muur op de Westelijke Jordaanoever en Spanje’s muur die zijn enclaves in Ceuta en Melilla van Marokko scheiden.
De Uruguayaanse schrijver zei dat we zouden moeten luisteren naar de armste burgers in de wereld om te zien hoe zij de urgentste problemen zouden oplossen; problemen die, volgens Galaneo, “de hoofdzonden zijn van een wereld op zijn kop”. Hij voegde eraan toe dat “het er niet om gaat te stellen dat zwarten beter zijn dan blanken of vrouwen beter dan mannen, want we zijn allemaal in staat tot het beste en tot het slechtste. Het is een kwestie van gelijke kansen krijgen om te laten zien wie we werkelijk zijn.” Galeano zei nog dat we moeten erkennen dat de huidige verscheidenheid een positieve factor is, omdat onze wereld niet monolithisch is. “Daarom is het opwerpen van muren zoals die muur die Marokko van de Sahara scheidt, Israël van Palestina of de VS van Mexico, een aanzet tot isolering en conflict. We moeten niet bang zijn. Veel mensen en regeringen hebben belang bij de cultuur van angst, omdat het hebben van een vijand wapens verkoopt en lukraak, gewelddadig optreden rechtvaardigt.” Galaneo zette ook vraagtekens bij de bekwaamheid van de Verenigde Naties om wereldvrede te garanderen, nu de Veiligheidsraad en zijn vetomacht elke positieve actie ondermijnt. (Bron: El Diario Exterior, Spanje)