De bron van Jesus Chahin

door Gill Fry In het kleine stadje Tlacote, vanuit Mexico-Stad twee en een half uur rijden naar het noorden, komt sinds mei 1991 'wonderwater' uit een bron. De eigenaar van de ranch, de heer Chahin, ontdekte de helende krachten van het water toen zijn gewonde hond snel herstelde nadat het dier van de bron had gedronken. Na succesvolle proeven met zijn werknemers, opende hij zijn ranch voor het publiek. Gill Fry, een medewerkster van Share International in Londen, reisde naar Tlacote en schreef daarover het volgende verslag. Door mijn werk als verpleegster was ik gefascineerd door de berichten over het Tlacote-water, dat zoveel ziekten had genezen, waaronder diabetes, epilepsie, arthritis, kanker en zelfs aids. Ik heb 10 jaar lang met patiënten gewerkt die hebben geleden aan deze ziekten, en het idee om een genezing of een gedeeltelijke genezing te vinden, vond ik onbeschrijfelijk opwindend. De genezende bron van Jezus Chahin Om die reden ben ik op reis gegaan naar Mexico om wat van het 'wonderwater' uit Tlacote te halen. Elke deur bleek wijd open te staan. Mijn driedaagse oponthoud veranderde in slechts drie uur wachten; mijn waterrantsoen nam toe tot 38 liter. En, nog mooier: ik heb de meest buitengewone foto gezien die er momenteel waarschijnlijk bestaat en die alles bevestigde waar ik de afgelopen jaren in heb geloofd. Sinds mei 1991 zijn er miljoenen mensen naar Tlacote geweest. De eigenaar van de ranch, de heer Chahin, registreert elke bezoeker. Een groot aantal Mexicaanse regeringsbeambten, politici en kunstenaars is gesignaleerd in de rij wachtenden, die in lengte varieert van 5000 tot 10.000 mensen per dag. De ranch is heel schoon en de gebouwen hebben heldere kleuren. Hoge, weelderige bomen verschaffen de mensen welkome schaduw tegen de verzengende hitte van de zon. Ik had me een droge woestijn voorgesteld met chaotische, eindeloze rijen uitgeputte mensen, maar alles was uitstekend georganiseerd en de rij bewoog snel en efficiënt naar voren. Vol continue bedrijf Nadat men is geregistreerd, bekijkt mevrouw Chahin, de plaatselijke arts, de medische toestand van iedere bezoeker en bepaalt de geschikte hoeveelheid en dosering. Ze adviseert daarbij het water oraal te gebruiken, of via oogdruppels, of als klisma of via directe toepassing op de huid, zoals bij huidkanker, eczeem, enz. Het moet een uitputtende taak zijn om dagelijks een dergelijke stroom van vragen van duizenden mensen te beantwoorden, maar ze vervult haar taak met eindeloos geduld en vriendelijkheid en geeft haar raad vrijelijk. Geen van de helpers op de ranch verdient geld aan deze dienst en ze werken elke dag van 9.30 tot 15.30 uur. Ook Chahin zelf heeft nooit geld gevraagd voor het water. Na het onderzoek van de arts komt men in de rij te staan om het water te ontvangen. Enorme roestvrij-stalen tanks, die met hulp van de regering zijn geleverd, pompen het water naar de plastic kranen vanuit de diepe, artesische bron die, zo wordt ons verteld, nooit zal opdrogen. Nadat ik maandenlang naar dit moment had uitgezien, was ik verrukt toen ik toekeek hoe mijn containers werden gevuld. Alles waarop ik had gehoopt kwam uit en ik heb veel meer water gekregen dan ik ooit had kunnen dromen. Terwijl ik de mensen op de ranch bedankte en de deksels nog wat vaster aandraaide, dacht ik heel even aan de praktische problemen van het vervoeren van 38 liter water. Deze zorgen werden snel verdreven toen ik een kop water te drinken kreeg. Het smaakte heerlijk—een beetje zoet, zuiver en licht. Aan het eind van de dag had ik drie koppen gedronken. Een paar dagen later bemerkte ik mijn vergissing. Ik heb een week lang last gehad van maagklachten. Het water is absoluut schoon en puur, maar zeer krachtig. De dosis die je nodig hebt is echt heel klein. Een paar theelepels zouden voor mij al voldoende zijn geweest. Wachten op het genezende water Ik werd rondgeleid in het kantoor van Chahin, waar twee muren waren volgepakt met dossiers van bezoekers en schappen waren gevuld met test-apparatuur voor water. Net toen ik wegging, lieten ze me een ingelijste foto zien met een wonderbaarlijke geschiedenis en buitengewone implicaties. Een man die van het water had gedronken en was genezen, had vele foto's genomen van de ranch. Bij thuiskomst had hij nog een opname op zijn filmrol. Omdat hij het filmpje graag vol wilde hebben om het te laten ontwikkelen, nam hij een foto van zijn nieuwe tv-toestel. De televisie stond niet aan, het beeld vertoonde niets. Nadat hij de film had laten ontwikkelen, stond er tot zijn verbijstering op die laatste foto het tv-scherm met een gezicht erop: het gelaat van de Christus met een doornenkroon op zijn hoofd. De meester van Benjamin Creme heeft uitgelegd dat dit Maitreya's 'handtekening' of 'visitekaartje' was. Alsof het zeggen wil: "Maitreya is hier geweest, 'energetiseerde' het water en bracht deze opmerkelijke afbeelding teweeg"— een voorproefje van de gebeurtenissen op Verklaringsdag.